Vogel als hoedje?

Vanmiddag lag ik te rusten voordat ik de griepprik ging halen bij de huisarts. Lorita was ballorig. Ik liet haar uit de kooi en nam haar fladderend en wel mee naar de bank waar ik lag. Ze vond het blijkbaar leuk. Ze stapte heen en weer en zat genoeglijk te kirren.



Ik gaf haar extra aandacht, ze vroeg er duidelijk om. Eerlijk gezegd, had ik er plezier in:

 

Ik strekte mijn arm uit en ze stapte erop! Daar bleef het niet bij. Ze schoof zelf op mijn schouder en toen ik met haar door de gang naar het schrijfkamertje liep, stapte ze zowaar op mijn hoofd! Ik heb derhalve mijn fototoestel uit mijn tas gepakt en Lorita met haar strapatsen op de foto gezet, veel te apart.

Nee, ze wilde er nier meer af. Maar wat dan? Ik blijf niet met een vogel op mijn hoofd rondlopen, dat oogt een beetje al te raar en, niet in het minste, het is ook lastig.


Zo, ze heeft mijn haar door de war gemaakt met omdraaien en ze blijft lekker zitten, ziezo. Nou moe. Weer iets nieuws. Een vogel als hoedje. Nooit aan gedacht. Maar blij ben ik wel met deze plaatjes.

Ja, m'n beestje, wat moet ik nou met jou op mijn hoofd?

Ga maar weer gezellig op de leuning van de bank en straks weer terug op je kooi. Het was een apart uurtje met jou op mijn hoofd. Je bent mijn bijzondere vogel.