Het was klimatologisch een rustige dag in mijn beleving, maar het verkeer op de wegen was druk. We reden via Vinkel naar Heeswijk, toefden in de boekhandel van de Abdij van Berne en reden later langs het Heeswijkse kasteel, o mooie herinnering. In gedachten zag ik Rieke weer in haar tere bruidstoilet naast haar chique bruidegom, het was toen bijna einde mei; daar zaten ze samen op de warmrode, hoge zetels in de deftige trouwzaal, een onuitwisbaar plaatje.
We moesten keren onderweg naar Nijmegen vanwege wegwerkzaamheden en we werden teruggevoerd richting Heeswijk, en weer kwamen we langs het schilderachtige kasteel. De herinnering bleef aan staan, als een film op de televisie. In de imposante laan naar het kasteel toe zag ik het tweetal weer gaan in de donkergroene sportauto met open kap, bruid en bruidegom onderweg naar het feest van hun nieuwe toekomst, wat was het allemaal bijzonder en apart.
Ik heb het vanmiddag herbeleefd, het hele feest zoals ik het toen heb meegemaakt. Er waren nogal wat hoofdgetooide dames in het gezelschap aanwezig, allemaal met prachtige hoeden, ikzelf met mijn eenvoudige zwartfluwelen rozenhoed incluis. Het was een eerbetoon vooral aan de bruid, een hoed betekent klasse en die klasse werd haar door de bevriende dames graag gegund.
Wat kan een mensenhoofd toch veel denken. Hoe kom je aan al die beelden uit verleden tijd? Hoe ouder je wordt, hoe meer beelden van toen en ooit terugkomen, het lijkt me wel. Maar het was een mooie herinnering die bij me langskwam vanmiddag en die me voor een groot moment goed heeft gedaan.
18.00 uur. Het is bijna helemaal donker nu, de lucht draagt getekende vegen van grijsblauwe wolken bij een hemelkleur als smeulend vuur: blauw en groen en geel en rozig grijs in elkaar verweven. Als jij dat hebt gedaan, hoe krijg je het toch zó gemaakt, goede God?
Het was vandaag Berthy’s verjaardag. Sommige mensen vergeet je nooit en dat moet ook niet. Berthy was prima, we kenden elkaar goed, ze was a.h.w. mijn aangetrouwde vriendin, dat zegt niet iedereen van ‘n schoonzus. Ze is alweer bijna 15 jaar weg. Misschien helpt zij de engelen wel daarboven met Gods hemel voor ons te schilderen.
Uit Ine's Dagboek 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten