Met een boel liefs op zondag

Vanmorgen was het zover. Iets na elf uur arriveerde ik bij Boddevin. Hij was bezig aan de computer. Eerder was hij naar de viering geweest in de Rosakapel, een prachtige ambiance in marmer uitgevoerd. We dronken koffie na de begroeting, en Boddevin serveerde de slagroomsoesjes die hij gisteren was gaan kopen in de Coöp. Omdat de kaascroissants van de Coöp sinds vorige week niet meer smaken als voorheen, zijn we overgestapt op een andere lekkernij, vanmorgen smulden we dus van de soesjes. Heerlijk.

Er kwam een sms'je van Asha binnen, dat maakte me blij. Na de maaltijd maakten we een ommetje door de hof en we genoten van de tanende bloemen en het frisser wordende weer. Ik ben zo blij met de seizoenen. Het zal in ons landje nooit saai zijn, nooit eentonig, maar altijd wervelend, altijd boeiend, altijd anders.

Snoezige bloemetjes gezien in het tuintje van Agnes.

Een hortensia in de nabloei, onderweg gezien .

De hofvijver met het opmerkelijke eilandje, alles in novembersfeer.

Boddevin bij de achterdeur van zijn appartement. Zijn tuin staat volop in de herfstbloei.

Na de wandeling sliepen we een uurtje of wat, hij in de stoel, ik op de sofa. Iets na half drie konden we de tocht gaan ondernemen naar Langenboom, we hadden het zo gepland. Enige opwinding was aanwezig. We hadden de tuin nog niet gesmaakt in de latere herfst. Het viel niet tegen. Ook in november is het een genot om Bij De Dames op bezoek te gaan.



We hadden Hoe dan ook het boek meegenomen, uit hartelijkheid en tevredenheid. En omdat dit oord volop beschreven staat in dit prachtige dagboek van hem. Ik schreef een woordje in het gastenboek dat uitnodigend op tafel lag; ik schreef puur vanbinnen uit. Boddevin ondertekende het tekstje en vervolmaakte mijn woordje. Dat gebaar werd een plaatje van een plaatje... ik vind hem zo mooi als de mens die hij is.

Er werd later in de middag een hightea geserveerd aan dertien dames. Ze oogden gevarieerd qua uiterlijk. Was de een modieus gekleed, de ander was duidelijk niet op haar zondags. Dat geeft een bont beeld. Ergens vormt het geen geheel, maar ik kan niet precies duiden wat ik bedoel. Het is wel boeiend om het fenomeen kleding te bestuderen als je op afstand toekijkt. Wat hebben die dertien dames gedacht toen ze ieder voor zich hun highteatenue uitzochten? Wat wel feestelijk binnenkwam, waren de lekkernijen, alles was aantrekkelijk opgesmukt en op oogstrelende schalen geserveerd. Zoiets zet een mens aan het denken, mij wel. Ik bedoel: Met wie houden wij binnenkort een hightea? (Hemeltje, het lijkt Man Bijt Hond wel...)

De schrijver poseerde heel even lachend richting mijn toestel. Hij staat er patent op. Toen nam hij het toestel over en kiekte zijn metgezel. Dat heeft hij keurig gedaan, dank je wel.

We kregen bij ons vertrek huiswaarts verse noten van onze geliefde boom en stoofperen mee, alles dus uit de tuin van Bij De Dames. Verwennerij. Ik was er verlegen van. Een dezer dagen ga ik de peren stoven. De noten mogen nog een tijdje liggen, vers als ze zijn. Lorita heeft nu noten voor onderhand een halfjaar in voorraad. O zo. Het is een heerlijke zondag geweest. Ik heb weer goede moed opgedaan, broodnodig, want ik was de laatste tijd veel te passief, nogal down en uitgesproken moe. Ik wil graag nog een heel lange poos blijheid uitstralen, voor mijn kinderen en voor hém. Ja. Het leven met mijn lievelingen is de moeite waard. i.v.