Daar zit je in de vroegte leeg achter de pc. Het uur is per wintertijd teruggedraaid en je moet wennen, ik wel. Het is maandagmorgen de 1ste november 2010. Het is herfst in het land en herfst in het gemoed. Een mens past zich aan. Mijn winterjas hangt aan de kapstok, mijn schoenen zijn verwisseld, mijn muts, mijn sjaal, mijn wanten liggen paraat te zijn. De kleding die je draagt, zal immers weer warm voor je zijn.
Ik kijk naar buiten. Het valt me op hoeveel drukker het straatbeeld in de herfst is, met meer verkeer dan in de zomer. Je hoort ook vaker de sirene van de ambulance loeien. Er wordt ook meer gestorven in de herfst. Misschien is het gewoon chic om in de herfst van de wereld weg te gaan. Zoals ook de schrijver Mulisch het deed op de verleden zaterdag van 30 oktober. Wie weet.
Mijn ontbijt wordt een croissant met kaas. Ik sta op om thee te zetten, Lorita te verzorgen en mezelf. Wat de dag ons brengt, weet ik niet, maar ik probeer met goede moed de uren, die ik te beleven krijg, te versieren. Er is voldoende perspectief. Ik leef en alle oude zorgen zitten veilig opgeborgen in de jaren van voorbij. Ze werden overstegen door de tijd zelf.
Het is oogsttijd. En het wordt winter. Pax hominibus. Hier en nu. Het is kome wat komt. Zo is het, voor iedereen.
inev1nov2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten